Tekst fragmentu dość prosty w swojej wymowie, ale niejednoznaczny w tłumaczeniu, gdyby wyrwać go z kontekstu. Mamy tu do czynienia z konstrukcją orzeczenia imiennego, ale bez wyraźnego określenia, co jest podmiotem, a co orzecznikiem. W tego typu sytuacjach, co do zasady, język grecki precyzyjnie określa rolę składników (orzecznik z reguły nie posiada rodzajnika).

Zdanie ὁ δὲ κύριος τὸ πνεῦµά ἐστιν· można przełożyć dwojako: „Pan jest D/duchem” albo: „D/duch jest P/panem”. Kontekst przemawia raczej za pierwszą możliwością.

Jak widzimy prawie wszystkie polskie translacje przekazują badany fragment jednomyślnie: Pan jest Duchem, z wyjątkiem przekładu , w którym w miejsce słowa Pan wstawiono imię – Jehowa.

pronomen/articulo, nominativus masculinum singularis – rodzajnik męski: ten;

δὲconiunctio – spójnik: zaś, a, i, ale; no i, więc; natomiast, mianowicie; raczej;

ὁ κύριοςsubstantivum, nominativus masculinum singularis – rzeczownik: pan, władca, gospodarz, właściciel;

τὸ πνεῦµάsubstantivum, nominativus neutrum singularis – rzeczownik: wiatr, duch; dech, tchnienie, powiew, powietrze; podmuch wiatru; dusza, zjawa, życie;

ἐστινverbum, indicativus praesentis activi 3 persona singularis – czasownik od: εἰμί być, istnieć, zdarzać się, żyć, dziać się, następować, nastawać, przydarzać się; znaczyć, oznaczać; przebywać; być naprawdę, być obecnym, być dostępnym;

οὗadverbium – przysłówek: gdzie, dokąd;

δὲconiunctio – spójnik: zaś, a, i, ale; no i, więc; natomiast, mianowicie; raczej;

τὸ πνεῦµα jak wyżej;

κυρίουsubstantivum, genetivus neutrum singularis – rzeczownik od: ὁ κύριος: – jak wyżej;

ἐλευθερίαsubstantivum, nominativus femininum singularis – rzeczownik: ἐλευθερία, ἡ wolność; swoboda, niezależność;

3:17 Tekst przekazany w większości rękopisów w zasadzie jednomyślnie. Niektóre rękopisy (אc D2 F G K L P Ψ Byz itd itg vg syrh) zawierają lekcję: ἐκεῖ ἐλευθερίαtam wolność – ale jest to raczej glosa wyjaśniająca lub poprawka stylistyczna.

Widzimy, że przekład wstawia w miejsce leksemu κύριος słowo: Jehowa. Jest to powszechna i dość swobodna praktyka stosowana w tłumaczeniu świadków Jehowy (szczególnie w cytatach ze Starego Testamentu). Wydaje się, że kontekst raczej wskazuje na Chrystusa, zatem tu forma imienia Bożego jest nieuprawniona. Warto zwrócić uwagę, że możliwy jest także przekład: "Panem jest Duch".